Appartement, New York en baseball
Goed, waar moet ik beginnen? Als eerste maar het appartement. Hoewel Caroline en ik vorige week absoluut geen zin meer hadden om naar het appartement te kijken, was het maar goed dat we alsnog zijn gegaan. Het was een ontzettend mooi en ruim opgezet appartement met een balkon in de rijke buitenwijk van Washington. We gaan verhuizen naar Bethesda in de staat Maryland. Jullie post kan daarom vanaf 1 september gestuurd worden naar:
Eva Annema
5081 Bradley Blvd #107
Chevy Chase, MD 20815
Overigens hadden we David (de man van appartement 2 met het zwembad) gemaild dat we zijn aanbod voor het kamertje afsloegen, maar dat we dolgraag nog een keer met hem zouden willen tennissen. We kregen een bericht terug dat we altijd langs mochten komen en dat we ook wel gebruik konden maken van zijn zwembad. Kijk, dat is aardig!
Vrijdag was de grote dag. Met de beroemde “Chinatownbus” vertrokken we ’s ochtends naar New York. Ik ergerde me groen en geel, omdat wij al netjes om zeven uur klaar stonden bij de bus, terwijl er een uur later nog steeds mensen kwamen aankakken voor de bus. Die ergernis was snel verdwenen toen we in New York een bocht omgingen en daar over het water de skyline konden zien. Wat een uitzicht! Ik voelde mij erg klein vergeleken met de grote gebouwen in de stad. Het hostel was prima in orde. We hadden een tweepersoonskamer geboekt en hoopten dus op een ruime kamer. Dat bleek erg tegen te vallen. Het “hok” was net zo groot als een cel met een stapelbed, één plastic stoel, een kastje dat uit elkaar bleek te vallen en een piepklein raampje. Bovendien hingen er overal verdachte buizen over het plafond. Caroline en ik zijn op het bed gaan zitten en hebben gehuild van het lachen om de situatie. Uitspraken als “Misschien moeten we minister Donner een foto van ons tweëen sturen. Experiment met twee gevangenen op een cel” en “Je kan nogal moeilijk hier zelfmoord plegen, want dan zak je door het kastje heen” en “Goh, wat hebben we een mooi uitzicht” (we keken tegen een muur aan en een duif die aan het poepen was). Ach, we betaalden dan ook niet veel.
Het is eigenlijk teveel om hier alles uit de doeken te doen zonder afbreuk te doen aan alle mooie dingen die we hebben gedaan. We hebben met de Staten Island Ferry een tocht gemaakt langs de Statue of Liberty, veel foto’s gemaakt van het inmiddels weinig indrukwekkende WTC (het is wrang om te zien dat veel toeristen met lachende gezichten op de foto worden gezet bij de plek waar duizende mensen zijn gestorven. Aan de andere kant, ik zou ook op de foto willen staan bij het slagveld van Gettysburg), over Broadway gelopen, gewinkeld, een enorme wandeltocht gemaakt door Central Park (waar we omver werden gelopen door de vele hardlopers en fietsers), gefrustreerd voor de etalages van de winkels van 5th Avenue gehangen en genoten van de stad. Zaterdagavond kwam Peter, de vriend van Caroline, nog langs. We zijn toen met z’n drieen naar Times Square gegaan. Zij hebben de volgende dag nog het Empire State Building beklommen. Ik ga liever een andere keer. Bart komt namelijk naar Amerika op 7 september (*ik draai nu een pirouette met mijn bureaustoel*) en dan wil ik met hem nog naar New York. Wie ooit “Sleepless in Seattle” heeft gezien, weet dat er niets romantischer is dan met je lief bovenop het Empire State Building staan! Het was een ontzettend leuk weekend!
Caroline en ik hadden afgesproken om maandag helemaal niks te gaan doen, maar er kwam natuurlijk weer wat tussen. We kregen gratis kaartjes van haar baas voor een wedstrijd van de Washington Nationals (honkbal). Dat konden we niet afslaan en daarom hebben we gisteren op de tribune staan schreeuwen, klappen en dansen om “ons” team aan te moedigen. Het mocht niet baten: ze hebben verloren. Overigens wil ik hier nog één ergernis aan u voorleggen. Werkelijk overal moet je hier je paspoort laten zien om drank te halen. Dat vind ik vervelend. Gisteren had ik namelijk gigantisch veel zin in een biertje bij het honkbal, maar paspoort vergeten....Aaaargh, wat irritant zeg!
Eva Annema
5081 Bradley Blvd #107
Chevy Chase, MD 20815
Overigens hadden we David (de man van appartement 2 met het zwembad) gemaild dat we zijn aanbod voor het kamertje afsloegen, maar dat we dolgraag nog een keer met hem zouden willen tennissen. We kregen een bericht terug dat we altijd langs mochten komen en dat we ook wel gebruik konden maken van zijn zwembad. Kijk, dat is aardig!
Vrijdag was de grote dag. Met de beroemde “Chinatownbus” vertrokken we ’s ochtends naar New York. Ik ergerde me groen en geel, omdat wij al netjes om zeven uur klaar stonden bij de bus, terwijl er een uur later nog steeds mensen kwamen aankakken voor de bus. Die ergernis was snel verdwenen toen we in New York een bocht omgingen en daar over het water de skyline konden zien. Wat een uitzicht! Ik voelde mij erg klein vergeleken met de grote gebouwen in de stad. Het hostel was prima in orde. We hadden een tweepersoonskamer geboekt en hoopten dus op een ruime kamer. Dat bleek erg tegen te vallen. Het “hok” was net zo groot als een cel met een stapelbed, één plastic stoel, een kastje dat uit elkaar bleek te vallen en een piepklein raampje. Bovendien hingen er overal verdachte buizen over het plafond. Caroline en ik zijn op het bed gaan zitten en hebben gehuild van het lachen om de situatie. Uitspraken als “Misschien moeten we minister Donner een foto van ons tweëen sturen. Experiment met twee gevangenen op een cel” en “Je kan nogal moeilijk hier zelfmoord plegen, want dan zak je door het kastje heen” en “Goh, wat hebben we een mooi uitzicht” (we keken tegen een muur aan en een duif die aan het poepen was). Ach, we betaalden dan ook niet veel.
Het is eigenlijk teveel om hier alles uit de doeken te doen zonder afbreuk te doen aan alle mooie dingen die we hebben gedaan. We hebben met de Staten Island Ferry een tocht gemaakt langs de Statue of Liberty, veel foto’s gemaakt van het inmiddels weinig indrukwekkende WTC (het is wrang om te zien dat veel toeristen met lachende gezichten op de foto worden gezet bij de plek waar duizende mensen zijn gestorven. Aan de andere kant, ik zou ook op de foto willen staan bij het slagveld van Gettysburg), over Broadway gelopen, gewinkeld, een enorme wandeltocht gemaakt door Central Park (waar we omver werden gelopen door de vele hardlopers en fietsers), gefrustreerd voor de etalages van de winkels van 5th Avenue gehangen en genoten van de stad. Zaterdagavond kwam Peter, de vriend van Caroline, nog langs. We zijn toen met z’n drieen naar Times Square gegaan. Zij hebben de volgende dag nog het Empire State Building beklommen. Ik ga liever een andere keer. Bart komt namelijk naar Amerika op 7 september (*ik draai nu een pirouette met mijn bureaustoel*) en dan wil ik met hem nog naar New York. Wie ooit “Sleepless in Seattle” heeft gezien, weet dat er niets romantischer is dan met je lief bovenop het Empire State Building staan! Het was een ontzettend leuk weekend!
Caroline en ik hadden afgesproken om maandag helemaal niks te gaan doen, maar er kwam natuurlijk weer wat tussen. We kregen gratis kaartjes van haar baas voor een wedstrijd van de Washington Nationals (honkbal). Dat konden we niet afslaan en daarom hebben we gisteren op de tribune staan schreeuwen, klappen en dansen om “ons” team aan te moedigen. Het mocht niet baten: ze hebben verloren. Overigens wil ik hier nog één ergernis aan u voorleggen. Werkelijk overal moet je hier je paspoort laten zien om drank te halen. Dat vind ik vervelend. Gisteren had ik namelijk gigantisch veel zin in een biertje bij het honkbal, maar paspoort vergeten....Aaaargh, wat irritant zeg!
2 Comments:
Wat hebben jullie weer een super weekend gehad en wat fijn dat jullie het samen zo gezellig hebben.
Moet ik nog komen helpen verhuizen?
Ik kan heel goed inpakken, vraag maar aan Caroline!
Josée
Anonymous said...
Wat hebben jullie weer een super weekend gehad en wat fijn dat jullie het samen zo gezellig hebben.
Moet ik nog komen helpen verhuizen?
Ik kan heel goed inpakken, vraag maar aan Caroline!
Josée
11:18 AM
Post a Comment
<< Home