En dan nog even dit!
Sorry, sorry, ik weet dat ik nu commentaar ga krijgen dat ik teveel schrijf, maar af en toe komen er zoveel gedachten op een dag in me op dat ik ze in verschillende berichten zet.
Ik vergat namelijk te vertellen dat Sheila afgelopen week zo lief was! Bart wilde haar bedanken voor de slaapzak en het kussen en dus liepen we samen langs haar bureau. Hij vertelde dat dat hij op zondag alweer naar huis ging, waarop Sheila zei dat ze goed op mij zou passen. "Eva is the sunshine on this floor amidst all these old men!". Ik begon uiteraard gigantisch te blozen! Wat een schatje is het ook!
Overigens, ik moet hier iets rechtzetten! Ik krijg van vele kanten het idee dat mensen denken dat ik niets liever wil dan naar huis gaan! Nu is er een verschil tussen iets "missen" en daarmee ook gelijk naar huis willen. Waarschijnlijk komt het over alsof ik mijn koffers al heb ingepakt, maar af en toe kan ik niet alle leuke dingen omschrijven op deze weblog. Zo is moeilijk het gevoel te omschrijven als ik samen met Caroline op de bank hang om "Casablanca" te kijken en daarbij om de haverklap commentaar te geven in de trant van" Zo, wat een enorme anti-climax" en "Ik dacht dat Humphrey Bogart een knappe man was" en "Wat een irritante rotmuziek draaien ze in de film". Of de heerlijke fietstocht naar Georgetown met Bart, waarbij we onderweg oog in oog kwamen te staan met een kudde herten die gras aan het eten waren. Of de enorme spanning die je kan voelen bij een honkbalwedstrijd als er nog een kans is om te winnen en de speaker om de vijf seconden het publiek aanspoort te schreeuwen: "Chaaaaaaaaaarge!". Of het heerlijke gevoel van ontspanning als ik met een boek op de bank ga zitten. Of de giechel die in me opkomt als ik door de gangen van het kantoor loop om zoek naar een blikje drinken en onderweg allemaal collega's tegenkom die precies hetzelfde gaan doen! Of het enorme genoegen als Caroline en ik het voor elkaar krijgen om heel goedkoop een lekkere maaltijd op tafel te zetten! Kortom, ik zit hier niet weg te kwijnen! Ben hooguit een beetje teneergeslagen, omdat ik Bart gisteren weer op het vliegtuig heb gezet en omdat ik in mijn hart altijd een huismus blijf. Dus bij deze beloof ik om alleen nog maar positieve verhalen op mijn weblog te zetten! Hopende hierbij iedereen tevreden en gerustgesteld te hebben, verblijf ik!
Ik vergat namelijk te vertellen dat Sheila afgelopen week zo lief was! Bart wilde haar bedanken voor de slaapzak en het kussen en dus liepen we samen langs haar bureau. Hij vertelde dat dat hij op zondag alweer naar huis ging, waarop Sheila zei dat ze goed op mij zou passen. "Eva is the sunshine on this floor amidst all these old men!". Ik begon uiteraard gigantisch te blozen! Wat een schatje is het ook!
Overigens, ik moet hier iets rechtzetten! Ik krijg van vele kanten het idee dat mensen denken dat ik niets liever wil dan naar huis gaan! Nu is er een verschil tussen iets "missen" en daarmee ook gelijk naar huis willen. Waarschijnlijk komt het over alsof ik mijn koffers al heb ingepakt, maar af en toe kan ik niet alle leuke dingen omschrijven op deze weblog. Zo is moeilijk het gevoel te omschrijven als ik samen met Caroline op de bank hang om "Casablanca" te kijken en daarbij om de haverklap commentaar te geven in de trant van" Zo, wat een enorme anti-climax" en "Ik dacht dat Humphrey Bogart een knappe man was" en "Wat een irritante rotmuziek draaien ze in de film". Of de heerlijke fietstocht naar Georgetown met Bart, waarbij we onderweg oog in oog kwamen te staan met een kudde herten die gras aan het eten waren. Of de enorme spanning die je kan voelen bij een honkbalwedstrijd als er nog een kans is om te winnen en de speaker om de vijf seconden het publiek aanspoort te schreeuwen: "Chaaaaaaaaaarge!". Of het heerlijke gevoel van ontspanning als ik met een boek op de bank ga zitten. Of de giechel die in me opkomt als ik door de gangen van het kantoor loop om zoek naar een blikje drinken en onderweg allemaal collega's tegenkom die precies hetzelfde gaan doen! Of het enorme genoegen als Caroline en ik het voor elkaar krijgen om heel goedkoop een lekkere maaltijd op tafel te zetten! Kortom, ik zit hier niet weg te kwijnen! Ben hooguit een beetje teneergeslagen, omdat ik Bart gisteren weer op het vliegtuig heb gezet en omdat ik in mijn hart altijd een huismus blijf. Dus bij deze beloof ik om alleen nog maar positieve verhalen op mijn weblog te zetten! Hopende hierbij iedereen tevreden en gerustgesteld te hebben, verblijf ik!
2 Comments:
He Eva
Ik snap je helemaal hoor meid!
Ik had dat gevoel ook....je hebt het ontzettend naar je zin in maar ondertussen denk je ook vaak van wat zouden mijn vrieden/familie nu doen in nederland. En omdat je weet dat je over een par weken weer terug gaat kijk je daar natuurlijk wel naar uit maar dat houdt niet in dat je het niet ondertussen ontzettend naar je zin kan hebben in de States. Ik heb er alle vertrouwen in dat je aan het genieten bent daar en dat moet je vooral blijven doen. Maar ik zie er ook erg naar uit om je weer te zien hoor!
Dikke kus Femke
Ik jou ook!! Fijn te weten dat iemand snapt hoe het voelt! Ik zei het vanochtend al: werk je niet over de kop en tot snel!
Post a Comment
<< Home