Inburgering
Het is gek hoe je zo vertrouwd kan raken met een omgeving waar je toch maar relatief kort woont. Caroline en ik zijn inmiddels helemaal ingeburgerd in Bethesda. We lopen iedere ochtend naar ons werk en passeren daarbij tientallen bouwvakkers die iedere ochtend het hoofd omdraaien als we langs komen. De man bij de drankwinkel vraagt ons telkens weer naar ons identiteitsbewijs, want "you look younger and more beautiful everytime you walk in" en geeft ons korting zelfs buiten de uren om waarop hij de korting mag toepassen. We zijn inmiddels over de tong gegaan bij de oude vrouwtjes in het flatgebouw. Eén van hen is een kettingroker die iedere dag buiten op het bankje haar sigaretje zit te paffen en heeft ooit eens aan Caroline gevraagd waarom we eigenlijk iedere dag het gebouw in liepen? We worden nu vrijwel iedere dag hartelijk begroet. Amerikanen vragen aan ons op straat waar we ze leuk uit eten kunnen? De mensen bij de Safeway kunnen ons inmiddels uittekenen, aangezien we altijd met z'n tweetjes boodschappen doen. En over inburgering gesproken: Sheila komt iedere dag haar verhaal doen. Ik ben onderdeel van het meubilair geworden. En dan is het toch wel jammer dat ik aanstaande donderdag weg moet!
4 Comments:
Dan blijf je toch nog een weekje langer? 7 Oktober gaat er ook nog een vlucht hoor! ;-)
Liefs, Caroline
Onmogelijk. Dan zijn Ankie en Siebe 25 jaar getrouwd.
Hey Eva!
Tjonge, jij gaat al bijna weer terug! Dat duurt nog wel even voor mij (gelukkig maar ook). Leuk om te horen dat in Washington het ook nog steeds relaxt is!
Ajuz!
Rik
Goed. Helaas Caroline, ik zie net dat ik onder geen voorwaarden het feest van m'n pa en ma kan missen! Sorry! :)
Post a Comment
<< Home